نقشه دمایی یک عملیات فنی است که شامل 2 بخش سخت افزاری و نرم افزاری می‌شود. در واقع ترسیم نقشه دمایی همان گزارش وضعیت عملکرد دمایی محل مورد نظر است. این عملیات که چند چالش مهم را مورد بررسی قرار می‌دهد، توسط سنسورهای بسیار دقیق و با تراکم بالا به انجام می‌رسد.
مهمترین چالش‌های پیش رو در ترسیم نقشه دمایی عبارتند از: بررسی عملکرد سیستم تهویه و هوادهی و همچنین سیستم‌های سرمایش و گرمایش. نحوه توزیع دما و رسیدن به حالت تعادل دمایی. بررسی وضعیت انحراف دمایی از شرایط استاندارد تعریف شده. تثبیت شرایط استاندارد دمایی در تمام نقاط.
از آنجا که دما یک پارامتر همرفتی است و توزیع دما در نقاط مختلف یکسان نیست، معمولا نقاطی که جریان رفت و برگشت هوای کمتری دارند از ثبات دمایی بیشتری برخوردارند و برعکس آن نقاطی که نزدیک به درب‌های ورود و خروج و یا در مقابل جریان هوای سیستم‌های سرمایش و گرمایش هستند، بیشتری نوسانات دمایی را تجربه می‌کنند.
از این رو سازمان‌های بین‌المللی برای تعیین استاندارد نگهداری از مواد دارویی و مواد غذایی، دستورالعمل‌هایی را ارائه کرده‌اند. مهمترین سازمان بین‌المللی در این عرصه، سازمان بهداشت جهانی است که پروتکل‌های این سازمان با عنوان WHO شناخته می‌شوند. معروفترین پروتکل این سازمان نیز WHO.961 است که اولین بار در سال 2011 منتشر شد و پس از آن چندین بار مورد ویرایش قرار گرفت.
در حال حاضر 5 پروتکل بین‌المللی برای تهیه نقشه دمایی ارائه شده‌اند که از سوی سازمان‌های WHO و FDA و ISPE معرفی شده‌اند. لذا یک نقشه دمایی کامل می‌تواند برگرفته از این پروتکل‌ها باشد.
برای تهیه یک گزارش کامل نقشه دمایی از محل مورد نظر باید سنسورها با تراکم زیاد از کف زمین تا بالاترین سطح انبارش قرار گیرند. اطلاعات باید مرتب ذخیره شوند و در پایان به نرم افزار پایش اطلاعات منتقل شوند. نمودار تغییرات دمایی و جداول اطلاعات ذخیره شده سنسورها مهمترین بخش گزارش نقشه دمایی هستند. یکی از مهمترین نتایج نقشه دمایی محاسبه تعادل دمایی برای هر نقطه است که از طریق آن می‌توان نقاط سرد و نقاط گرم را مشخص کرد.